آثار باستانی ایران در موزه بریتانیا
آفتاب:
بریتیش میوزیوم یا همان موزه بریتانیا که از آن به عنوان یکی از چهار موزه
غنی جهان نام می‌برند و در آن آثاری از 5 قاره جهان را می‌توان یافت،
سابقه‌ای صد ساله دارد.
|
نوح(ع) و پنج تن آل عبا ( خیلی جالبه )
در ژوئیه 1951
میلادی گروهی از دانشمندان معدن شناس روسی، هنگام معدن‌یابی و
کندن زمین به تخته چوب‌های پوسیده‌ای برخوردند که بعد از تحقیقات
وبررسی کامل باستان‌شناسی فهمیدند که متعلق به بقایای کشتی نوح
است. در بین این‌چوب‌های پوسیده به تکه تخته چوب مستطیلی
برخوردند که همه را به حیرت انداخت، زیرا در اثر گذشت زمان کهنگی
و پوسیدگی به تمام چوب‌ها راه یافته بود جز این تخته‌چوب که 14
اینچ طول و 10 اینچ عرض داشت و حروفی چند بر آن منقّش بود. دولت
روس برای تحقیق و بررسی درباره این تخته چوب در 27 فوریه (1953
میلادی)کمیته‌ای تشکیل داد که اعضای آن باستان‌شناسان و استادان
آشنا به زبانهای عتیق بودند که اسامی این اساتید در صفحه 36 و 37
کتاب "علی و پیامبران" ضبط و نگاشته شده است.
لذا پس از 8
ماه تحقیق و کاوش اسرار آن تخته‌چوب برای کمیته کشف گردید ومعلوم
شد که این تخته چوب از کشتی حضرت نوح پیامبر(ع) است که برای
تَیمُّن و مددخواهی، چیزهایی برآن نوشته و بر کشتی نصب کرده است.
در وسط تخته یک تصویرپنجه نمایی وجود داشت که عبارتی چند به
زبان سامانی برآن نگاشته بود (زبان رایج درزمان حضرت نوح(ع) و تا
چندی بعد از زمان نوح زبان سامی یا سامانی بود و زبان‌های‌عبرانی،
سریانی، قیهانی، قبطی، عربی و غیره از شاخه‌های مختلف همان زبان
است). ترجمه و شرح آن بدین‌قرار است:
ای خدای من ای مددکار من
به لطف و مرحمت خود و به طفیل ذوات مقدس؛
محمد، ایلیا، شُبّر، شُبیر و فاطمه، دست مرا بگیر؛
این پنج وجود مقدس از همه با عظمت‌تر و واجب الاحترام هستند و تمام دنیا برای آنان بر پا شده است.
پروردگارا به واسطه نامشان، مرا مدد فرمای!
تو می‌توانی همه را به راه راست هدایت نمایی.
توضیحات
بیشتر و تصویر لوح کشتی حضرت نوح(ع) و انتشار خبر آن در مجلات و
روزنامه‌های دنیا به طور کامل در کتاب علی و پیامبران آورده شده
است.
تصویر لوح :
(اسامی اعضاء کمیته تحقیق لوح چوبی کشتی نوح : سولی نوف – استاد دانشگاه مسکو در بخش زبان ها– ایفاهان خینو – استاد شناخت زبانهای باستانی در دانشکده رچاینا– میثانن – لو فارتگ – رئیس اداره باستان شناسی – تانمول گورت – استا د زبان ها در داشکده کیفزو– دی – راکن – عتیقه شناس و استاد دانشگاه لنین– ایم – احمد کولاد – ناظم اداره تحقیق زتکومن– میجر کولتوف – ناظر دفتر تحقیقات دانشکده استالین کمیته تحقیق ، پس از 8 ماه فکر و دقت و زحمت فراوان ، نوشته مذکور را خواندند و به حروف روسی در آوردند که در ماهنامه مسکو در نوامبر سال 1953 و مجله weekly – mirror در28 دسامبر سال 1953 و روزنامه الهدی در قاهره و در تاریخ 31 مارس سال 1954 درج گردیده است.)